پلاستیک های پلی وینیل فلوئورید نوعی از انواع پلاستیک در دسته بندی ترموپلاست (پلاستیک هایی با توانایی شکل پذیری در هنگام حرارات) میباشند. ساختار این ماده از رزین های سنتزی ایجاد شده است. نام دیگر این دسته از پلاستیکها PVF نام دارد. این مواد مقاومت شیمیایی کمتری نسبت به برخی دیگر از پلاستیک ها دارند. همچنین پلاستیک PVF به صورت ذاتی شفاف هستند. از طرفی اشعه فرابنفش خورشید را نیز از خود عبور میدهند. اما همچنان دارای مقاومت الکتریکی بالاتری نسبت به بسیاری از پلیمر ها میباشند. از این رو برای استفاده در تولید لوازم الکتریکی کاربرد بالایی دارد.

اما به دلیل مقاومت شیمیایی کمتر و وجود عنصر فلوئور در این پلاستیک ، استفاده چندانی در صنایع بسته بندی برای نگهداری از مواد غذایی ندارند. چرا که این ویژگی باعث انتشار مواد سمی به داخل محتویات درون محفظه میشود. در نتیجه میتواند موجب مشکلاتی در خصوص سلامت انسان شود. اما به دلیل خواص مکانیکی این پلاستیک ، در صنایع مختلف کاربرد فراوانی دارد. به طور کلی در صنایع ساختمان سازی ، الکتریکی و به صورت خاص برای تولید سلول های خورشیدی میتوان از ویژگی های PVF استفاده فراوانی برد. در این مطلب جهت برسی و معرفی پلاستیک پلی وینیل فلوئورید توضیحاتی خواهیم داد.

معرفی پلاستیک پلی وینیل فلوئورید :

 پلاستیک های پلی فلوئورید یا همان PVF یکی از پلاستیکهای ترموپلاستیک میباشد که در مقابل حرارت شکل پذیری مناسبی پیدا میکنند. این رزین ها به دلیل وجود مواد سمی و عدم پایداری مناسب شیمیایی در خصوص مواد غذایی کاربرد زیادی ندارند. به طور کلی این پلاستیکها در مقابل اشعه فرابنفش مقاومت اندکی دارند. از طرفی این اشعه خورشید میتواند ساختار پلاستیک ها را شکسته و موجب پوسیدگی آن ها شود. اما در خصوص پلاستیک های PVDF که یکی از پلاستیک ها نزدیک به این ماده است، این ویژگی اصلاح شده است. همچنین به طور کلی پلاستیک های PVF دارای مقاومت الکتریکی بالایی هستند. که در نتیجه با قرار گیری این خصوصیت و مقاومت اشعه فرابنفش در این مواد کاربرد زیادی برای تولید سیم ها و لوازم الکترونیکی دارند. در ادامه به برسی ساختار پلاستیک های PVF خواهیم پرداخت.

ساختار پلاستیک پلی PVF :

ساختار ماده پلاستیک پلی وینیل فلوئورید از رزین های سنتزی تشکیل شدند. مونومر های درون این پلاستیک از نوع فلوئورید ها هستند. در واقع پلی وینیل فلوئورید یک رزین سنتزی ترموپلاستیک بوده که از پلیمریزاسیون مونومر وینیل فلوئورید (CH2=CHF) تحت فشار و حضور کاتالیزور تولید می‌گردد. یک پلاستیک چقرمه، شفاف و مقاوم در برابر مواد شیمیایی و شرایط آب و هواست. در واقع با تعویض یک اتم هیدروژن با یک اتم فلوئور در واحد ساختاری اتیلن، پلی وینیل فلوئورید به دست می‌آید. معمولا به صورت فیلم‌های منظم دو محوره PVF عرضه شده و به عنوان پوشش محافظ در سطوح خارج از خانه (outdoor) مانند روکش سطوح خارجی (سایدینگ) و سلول‌های خورشیدی کاربرد دارد. این پلاستیک ها دارای خواص بسیار فراوانی هستند که کاربرد آن ها را تعیین میکند. در ادامه جهت برسی این ویژگی ها از پلاستیکهای PVF توضیحاتی داده میشود.

خواص و ویژگی های پلاستیک PVF :

همان طور که گفته شده ویژگی ها و خواص پلاستیک های پلی وینیل فلوئورید کاربرد این پلاستیک را میسازد. این ماده دارای ویژگی مقاومت بالا در مقابل جریان الکتریکی است. در واقع هر ماده ای به مقادیر متفاوت جریان الکتریکی را از خود عبور میدهد. PVF در میان بسیاری از پلاستیک ها بهترین مقاومت الکتریکی را دارد. از طرفی این پلاستیکها مقاومت حرارتی نسبتاً مناسبی داشته و از این رو میتواند هم جریان الکتریکی و حرارت ناشی از عبور آن را تحمل کند. لذا به دلیل این ویژگی در پلاستیک پلی وینیل فلوئورید ، به عنوان عایق های الکتریکی مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین این ماده پایداری شمیایی اندکی دارد. از این رو برای مصارف غذایی در ظروف یکبار مصرف استفاده چندانی ندارد. چرا که به دلیل این خصوصی ماده سمی را به مواد غذایی درون محفظه منتشر میکند. این در حالی است که پلاستیک های پلی وینیل فلوئرید دارای مقاومت شیمیایی بالایی هستند. به همین دلیل برای استافده در مقابل برخی از گازها و مواد شمیایی دیگر کارایی بالایی دارند.